Երբ ժողովուրդը վերածվում է ամբոխի, հիմք է դրվում անազնիվ դատաստանի: Պատահական չէ, որ ԱՄՆ-ի ԿՀՎ-ի ղեկավարն ասել է. «Ցանկացած երկիր ոչնչացնելու համար պետք է նրան կտրել հոգևորից և կառավարումը տալ ամբոխին: Երբ ամբոխն է կառավարում երկիրը, այն շատ արագ վերածվում է անարխիայի, իսկ քաոսի և անարխիայի մեջ հայտնված ժողովուրդը հիմք է դնում իր իսկ կործանմանը»:

Քրիստոսի հորդորը նախազգուշացում է համայն մարդկությանը սեփական մտքի շավիղներով չդատելու ուրիշներին, քանզի յուրաքանչյուր դատաստանի հետևում կա մեծ պատասխանատվություն:

«Եվ ոչ ոքի պարտապան մի մնացեք, բացի միմյանց սիրելուց, քանի որ ով սիրում է ընկերոջը, կատարում է օրենքը. մի՛ շնացիրը, մի՛ սպանիրը, մի՛ գողացիրը, սուտ մի՛ վկայիրն ու մի՛ ցանկացիրը...» (Հռոմ. 13. 8-9):

Ոչ ոք չի կարող երկու տիրոջ ծառայել. կա՛մ մեկին կատի և մյուսին կսիրի, կա՛մ մեկին կմեծարի և մյուսին կարհամարհի. չեք կարող ծառայել և՛ Աստծուն, և՝ մամոնային (Մատթ. 6.24)։

«Յուրաքանչյուրդ ձեր ընկերոջից զգու՛յշ եղեք և հույս մի՛ դրեք ձեր եղբայրների վրա, որովհետև ամեն եղբայր խաբելով խաբում է, և ամեն բարեկամ ընթանում է նենգությամբ: Յուրաքանչյուրն այպանում է իր բարեկամին, ճշմարտություն չեն խոսում. նրանց լեզուն սովորեց սուտ խոսել: Նրանք զրկանքներ են պարգևել և չեն դադարել կուտակելուց վաշխ վաշխի վրա և նենգություն նենգության վրա. նրանք չկամեցան ճանաչել ինձ,- ասում է Տերը» (Երեմիա 9. 4-14):

Սուրբ գիրքն ասում է, որ աշխարհը գնում է դեպի կործանում (հոգևոր տեսանկյուն), աշխարհն ասում է՝ գնում է դեպի խաղաղություն և ապահովություն (հոգևորի և բարոյականի անտեսում):

Պարզորեն ու որոշակիությամբ շեշտադրված տերունական այս հաստատումը, որ բերված է սույն հրապարակման վերտառությունում, ցավոք, շատ հաճախ, երբեմն էլ չգիտակցված, խախտվում է մեր հավատացյալների կողմից:

Մեկը մյուսի հետևից քրիստոնեական պետությունները որպես նորմ են ճանաչում սեռական այլասերվածությունները... «Եթե մեկը պառկի տղամարդու հետ, որպես կնոջ հետ, ապա երկուսն էլ պղծություն են արել, թող մատնվեն մահվան, նրանց արյունը իրենց վրա է» (Ղևտ. 20։13)։

-Մենք ո՞ր երկրում ենք, եղբայր իմ: -Հայաստանում: -Դու երջանի՞կ ես: -Չգիտեմ:

Մի անգամ տղան ասում է հորը. «Ես այլևս մանկական Աստվածաշունչը չեմ կարդա, որովհետև կարդալուց հետո, միևնույն է, ոչինչ չեմ հիշում»։ Հայրը ոչինչ չի պատասխանում տղային, այլ ասում է. «Լա՛վ, այժմ վերցրու մեր ածուխի դույլը ու գնա գետից ջուր բեր»։ Տղան ուրախացած, որ այլևս գիրք չի կարդալու, գնում է կատարելու հոր ասածը։ ՈՒ երբ ջրով լի դույլը բերում, հասցնում է տուն, տեսնում է, որ համարյա ոչինչ չի մնացել այնտեղ, քանի որ դույլը ծակ է լինում։ Հայրն ասում է. «Ոչինչ, տղաս, գնա նորից ջուր բեր»։